Do żab zielonych zalicza się w Polsce trzy gatunki: żabę śmieszkę, żabę jeziorkową i żabę wodną. Wszystkie one są bardzo do siebie podobne, a ta ostatnia jest mieszańcem dwóch pierwszych. Często zasiedlają te same zbiorniki wodne, a ich rozróżnienie nierzadko wymaga badań genetycznych.

Ze snu zimowego budzą się dopiero w kwietniu i podejmują wędrówkę do miejsc rozrodu, gdzie przebywają do jesieni. Do rozmnażania przystępują, gdy nadejdą pierwsze wiosenne upały, a woda osiągnie temperaturę 18-20^oC. Wtedy można słuchać ich chóralnych koncertów. Głośny rechot umożliwiają im dwa pęcherze głosowe (rezonatory) znajdujące się po bokach głowy. Samce zwykle unoszą się na wodzie i popisują się zdolnościami wokalnymi, aby zwabić partnerki. Szczególnie chętnie „śpiewają" wieczorem i w nocy. Przebywając w tym czasie w pobliżu, można podziwiać to niesamowite słuchowisko.

Po spotkaniu wybranek samce starają się wejść na ich grzbiet i chwycić je pod pachami. Wtedy wpadają w tzw. ampleksus, który umożliwia im zapłodnienie jaj. Samice składają skrzek na dnie stawów. W jednym sezonie mogą złożyć nawet kilka tysięcy jaj. Kijanki rozwijają się przez 3-4 miesiące, po czym następuje przeobrażenie do postaci dorosłej.

Hibernacja rozpoczyna się w październiku, po nastaniu jesiennych chłodów. Z reguły odbywa się na dnie niezamarzających zbiorników wodnych. Żaby zagrzebują się w mule lub resztkach roślinnych i tak oczekują na nadejście wiosny, by znowu rozpocząć swe niezwykłe koncerty.